تصادفات متداول موتورسواران و راه‌های پیشگیری – بخش سوم

موتورسواری یکی از خطرناک‌ترین سرگرمی‌های دنیای امروزی است. طبق یک آمار تهیه شده در سال 2005 از هر 10000 موتورسیکلتِ اسپرتِ ثبت شده در آمریکا، 22 مورد از آن‌ها راکبان خود را به کام مرگ کشیده‌اند که اکثر آنان را جوانانی تشکیل می‌دهند که در پروسهٔ یادگیری هستند. از آنجایی که الگوی پیروی شده توسط بسیاری از این افراد یکسان است و همچنین بسیاری از تصادفات آن‌ها در چند قالب متداول دسته‌بندی می‌شوند، می‌توان با افزایش آگاهیِ این بخش از جوانان احتمال بروز حوادث ناگوار برای آن‌ها را کاهش داد. در ایران سالانه 5000 موتورسوار جان خود را از دست می‌دهند. از آنجا که در این کشور منبع خاصی برای افزایش دانش موتورسواری امن وجود ندارد در سایت پدال بر آن شدیم که در یک مطلب 10 قسمتی، شایع‌ترین حوادثی که گریبان‌گیر موتورسواران می‌شوند را مورد تحلیل قرار داده و گامی در جهت حفظ جوانان این مرز و بوم پیموده باشیم.

اگر اولین بار است که با این مجموعه آشنا شده‌اید اکیداً توصیه می‌شود مطالعه آن را از بخش اول آغاز کنید.

در این قسمت به بررسی سومین مورد از حوادث متداول می‌پردازیم.

3. ورود با سرعت زیاد به پیچ و ترمز گرفتن در آن

پس از آن که تلاش اولتان برای شکستن رکورد با شکست مواجه شد، در اقدامی نمادین، شانس خود را مجدداً امتحان نموده، و در همان زمانی که مشغول شکستن رکورد سرعت موتور خود هستید ناگهان به خود آمده و مشاهده می‌کنید که جاده در حال پیچیدن و سرعت شما بسیار زیاد است. از روی ترس، هم‌زمان با اینکه موتور خود را خم کرده‌اید اندکی هم ترمز چاشنی داستان می‌کنید و قبل از اینکه بفهمید که چه شده است به زمین خورده و با جهتی تقریباً مایل، به سمت گاردریل حرکت می‌کنید که در صورت خوش‌شانسی پس از برخورد به پایه‌های گاردریل، با چند شکستگی شدید قضیه پایان می‌یابد و یا در صورت بدشانسی، کارتان ممکن است تا قطع عضو هم پیش برود. بدانید که ورود با سرعت زیاد به یک پیچ تند، بدترین اشتباهی است که یک موتورسوار ممکن است مرتکب شود و بسیاری از موتورسواران هیچ‌گاه فرصت عبرت گرفتن از این اشتباه خود را پیدا نمی‌کنند.

چه کنیم؟ بسیار لازم و حیاتی است که در چنین شرایطی از ته قلب و با خلوص نیتی وصف‌ناپذیر از خدایتان طلب مغفرت و بذل اندکی قدرت ادراکی نمایید تا با استفاده از آن از تکرار این واقعه پیشگیری کنید! پس از حصول اطمینان از صحت درخواست خالصانه، باید هر دو ترمز جلو و عقب را به‌طور کامل رها کنید. به احتمال زیاد توانایی‌های موتورسیکلتتان خیلی از شما بیشتر. است به کناری‌ترین بخش جاده بروید تا بتوانید مسیر را با حداکثر شعاع پیچش ممکن بپیمایید و موتور را تا جای ممکن بخوابانید و پیچ را رد کنید. در این شرایط حتی اگر بخشی از موتور یا بدنتان هم با زمین برخورد کرد نباید دستپاچه شوید. این را بدانید که هرگونه ترمز گرفتن در این شرایط خطر زمین زدن شما را به همراه دارد و سر پیچ بدترین جای ممکن برای زمین خوردن است مخصوصاً اگر سرعتتان هم زیاد باشد. اگر حس می‌کنید چسبندگی لاستیک شما با زمین بیشتر از آنی است که مورد استفاده قرار گرفته، بیشترین شانستان در این است که باقی آن را هم صرف مقابله با نیروی گریز از مرکز کنید نه کاهش سرعت.

اگر باقی ماندن درون پیچ به‌هیچ‌وجه امکان‌پذیر نیست، در حالت کلی بهتر است شانستان را در یک تصادف به‌صورت عمود بر گاردریل امتحان کنید تا اینکه به‌صورت مایل با آن برخورد داشته باشید. اگر خبری از گارد ریل نیست پیچ را نادیده گرفته و وارد خاکی شوید حتی اگر دره‌ای کوچک جلوی‌تان باشد در صورت ورود به آن به‌صورت عمودی ممکن است بتوانید یک زمین خوردگی کنترل شده داشته باشید. به‌طورکلی می‌توان گفت که تصادف‌های عمودی منجر به شکستگی و تصادفات مایل منجر به بریدگی می‌شوند.

در صورتی که این اتفاق در یک جادهٔ دو طرفه برایتان رخ داده و در حینی که اتومبیلی از روبرو در حال آمدن است شما به دلیل نیروی گریز از مرکز، در حال خروج از لاین خود و ورود به لاین وی هستید، ترمز گرفتن و بازگشت به لاین خود را فراموش کنید. اگر جاده فاقد دره‌ای عمیق است، پیچ را کاملاً نادیده گرفته موتور را ضمن گرفتن ترمز، در مسیری مستقیم به سمت خارج پیچ برانید. در این شرایط حتی برخورد با کوه و صخره هم از برخورد با خودرویی که از روبرو می‌آید بهتر است. در صورتی که با دره‌ای مشابه دره‌های جاده چالوس روبرو هستید بیشترین شانستان در این است که با یک مانور عالی خود را بین دره و خودرویی که از روبرو می‌آید قرار داده و پس از رفع خطر به لاین خود برگردید. می‌پرسید سخت نیست؟ چرا، به‌شدت سخت است! بنابراین بهتر است خود را در این موقعیت قرار ندهید.

علاوه بر این‌ها برای افزایش پایداری در پیچ‌ها باید لاستیک‌های موتورتان را نیز گرم کنید. لاستیک‌های تابستانی (و چهار فصل) برای این طراحی شده‌اند که حداکثر چسبندگی را بعد از گرم شدن از خود نشان دهند. یک موتورسوار حرفه‌ای از زمان روشن کردن موتور تا زمانی که لاستیک‌هایش گرم شود، زیاد به موتورسیکلت فشار نیاورده و سر پیچ‌ها آن را فقط تا زوایای ملایم خم می‌کند. سپس با افزایش دمای لاستیک، کم‌کم سواری اصلی خود را شروع می‌کند. برای گرم کردن لاستیک کافی است در دقایق اول با عبور از پیچ‌های متنوع، بخش‌های مختلف لاستیک را با زمین تماس دهید.