هر یک از این قسمتها گنجایش یک مسافر را دارند و از یک موتور الکتریکی بهره میبرند و همگی به یک سیستم باتری مرکزی متصل شدهاند. فقط قسمت (کابین) راننده است که با سطح زمین در تماس است. همانطور که از نام آن پیداست، «گلبول» همانند گلبولهای خون میتواند در چند آرایش مختلف در کنار یکدیگر قرار بگیرند و با توجه به شرایط ترافیکی و محیطی حرکت کند. برای مثال برای عبور از محلهای باریک، چهار قسمت در یک راستا قرار میگیرند تا فضای کمتری را اشغال کنند. این کانسپت میتواند در فضایی به ابعاد 130 سانتیمتر در 130 سانتیمتر پارک کند به طوری که هر یک از قسمتها بر روی دیگری سوار میشود! این کانسپت با حذف بسیاری از اتصالات که در خودروهای رایج دیده میشوند، هزینه تولید را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. چراغهای جلو و عقب نیز همانند بدنه قابلیت تغییر شکل را دارند. جالب آنکه میتوان در صورت نیاز یک کابین به «گلبول» اضافه کرد و از آنجایی که هر یک از این کابینها، از نیروی محرکه مستقلی از دیگری بهره میبرند، از نظر نیروی حرکت مشکلی نخواهد داشت. در پایان باید به احمد مسلمیفر که توانسته چنین کانسپت نوآورانهای را طراحی کند، تبریک گفت.