این تکنولوژی بر مبنای یک سنسور و مجموعهای از سوپاپهای کوچک نصب شده در داخل و خارج تایر استوار است. سنسور این سیستم وظیفه اندازهگیری فشار هوای داخل تایر را بر عهده دارد. با رسیدن فشار هوای داخلی تایر به پایینتر از سطح مشخص شده، سنسور دستور باز کردن سوپاپهای ورودی هوا به تایر را میدهد. این سوپاپها در کناره تایر تعبیه شدهاند و امکان ورود هوا را فراهم میکنند. این شیر به یک تیوب داخلی متصل است و در سمت دیگر این تیوب نیز شیر دیگری قرار دارد که هوا را به داخل تایر میرساند و به این ترتیب با چرخش تایر و تغییر فرم آن، تیوب داخلی تحت فشار قرار میگیرد و تغییر شکل پیدا میکند و در هر بار چرخش هوا را از خارج مکیده و به داخل تایر پمپ میکند. این عمل آن قدر ادامه پیدا خواهد کرد تا فشار هوای داخلی تایر به سطح دلخواه برسد و پس از آن سوپاپ ورودی تایر مسدود میشود.
تنظیم درست فشار هوا در تایر تأثیر مستقیمی بر مصرف سوخت خودرو و جلوگیری از فرسایش بیش از حد تایر دارد.
نسل جدیدتایر های بدون باد
بیش از یک و نیم قرن از اختراع تایرهای بادی توسط رابرت تامسون اسکاتلندی می گذرد. او از همان ابتدا علاوه بر هوا، پیشنهادهایی مثل اسفنج یا موی دم اسب برای پرکردن داخل تایرها داشت. اما هوا سبکترین و آسانترین راهکاری بود که توسط مصرف کنندگان پذیرفته شد و البته مزایایی مثل جذب عالی ضربات و تکانه ها، وزن پایین و هزینه اندک را نیز باید برای موفقیت هوا نام برد.
با این وجود سالهاست که وسوسه حذف تایرهای بادی با تکنولوژی های جدیدتر در ذهن سازندگان تایر رخنه کرده است. این تایرها ابتدا در سال 1970 توسط ناسا برای خودروی ماه نورد مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 2005 یک ترکیب هوشمندانه از تایر و چرخ بنام Tweel توسط میشلین معرفی شد. این طرح شامل یک لایه نازک تایر آج دار بود که توسط تسمه های کامپوزیتی تقویت شده و پره های V شکل انعطاف پذیر پلی اورتان به چرخها متصل می شد. Tweel نسبت به یک تایر رادیال معمولی دو تا سه برابر عمر عاج بیشتری داشت و پنج برابر نیز مقاومت جانبی بالاتری را نشان می داد. میشلین Tweel را روی یک آئودی A4 و دو دستگاه سگوی نصب کرد و اعلام نمود که تولید آن را برای وسایل نقلیه نظامی و ماشین آلات در برنامه دارد. مجله تام نیز Tweel را بعنوان شگفت انگیزترین اختراعات سال 2005 برگزید.
آنهایی که سوار آئودی A4 با تایرهای Tweel شدند، از لرزش و سروصدای زیاد تایرها شکایت داشتند. تا اینکه اواخر سال گذشته بریجستون با ارائه طرح خود از تایرهای بدون باد پا جای پای میشلین گذاشت. طرح بریجستون هم مانند Tweel می باشد و شامل یک لایه نازک آجدار لاستیک و پره های انعطاف پذیر و مرکز رینگ آلومینیومی است. مواد مورد استفاده در این طرح کاملا قابل بازیافت می باشند و نتیجه سه سال تحقیق مستمر در بریجستون است که در نمایشگاه توکیو به نمایش گذاشته شد.
بریجستون ادعا می کند که در این طرح خبری از لرزش و صداهای اضافه نیست. با این وجود چشم انداز استفاده عمومی از این تایرها چندان روشن نیست.
ادامه مطلب ...
شرکتهای لاستیکساز شریک مسابقات اتومبیلرانی هستند و لاستیک
محصولات خودروسازی را که با آن ائتلاف کردهاند به رایگان تامین کنند. یکی
از دلایل این بذل و بخشش برخورداری از مزایای تبلیغاتی حضور در مسابقات
است اما مهمتر از آن فرصتی است که مسابقات اتومبیلرانی برای آزمودن
فناوریهای جدید و نوآوریهای تازه در صنعت لاستیکسازی به لاستیکسازها
میدهد.
شرکت خودروسازی بریجستون که در دو دور اخیر مسابقات فرمولیک
اقدام به آزمودن نسل جدید لاستیکهای خود کرد که در برابر گرما و ضربه
مقاومت بیشتری نسبت به نسل قبلی لاستیکها دارند هفته گذشته با انتشار
بیانیهای از نتیجهای که از لاستیکهای جدیدش در این دو آزمون عملی گرفته،
ابراز رضایت کرد. لاستیک به دلیل گرمایی که از زمین و محیط دریافتی میکند
و مهمتر از آن اصطکاک با سطح جاده در حین حرکت گرم میشود که این مساله
مقاومت در برابر ضربه و عمر کلی لاستیک را کاهش میدهد. هیروهاید هاماشیما،
مدیر واحد تحقیقات و تولید شرکت بریجستون میگوید لاستیکهای جدیدی که
برای خودروهای رالی و فرمولیک در این شرکت ساخته شده با به کارگیری نسل
جدیدی از فیبرکربن به افزایش عمر لاستیک و کاهش احتمال پنچری آنها منجر
میشود.
بریجستون که لاستیک برخی شرکتهای حاضر را در مسابقات رالی از
جمله تویوتا تامین میکند ادعا دارد نسل جدید لاستیکهایی که برای مسابقات
طراحی و تولید کرده دو برابر لاستیکهای قبلی عمر دارند که این مساله به
کاهش دفعات تعویض لاستیک در مسابقات منجر شده و هدر رفتن زمان را کاهش
میدهد.
میشلن برای امتحان محصول خود در معرض دید مردم، دو اتومبیل مشابه را
در حالت خلاص قرار داد. هر دو این اتومبیلها با یک نیروی برابر به حرکت
واداشته شدند اما اتومبیلی که مجهز به لاستیکهای جدید میشلن بود 18 ثانیه
بیشتر حرکت کرد تا متوقف شد.
بر اساس اعلام میشلن در این لاستیکها
20درصد از مقدار اصطکاک چرخشی تایر با زمین کاسته شده و از نظر میزان عمر
هم با دیگر لاستیکهای میشلن تفاوتی وجود ندارد.
کاهش نیروی اصطکاک باعث کاهش میزان مصرف انرژی شده و همین امر مصرف سوخت را کاهش میدهد.
موسسه TUV SUD مسوولیت تست و آزمایش این لاستیک جدید را بر عهده داشته و کارایی آن را تایید کرده است.
آزمایشات
انجام شده بر روی این لاستیک نشان میدهد مصرف سوخت در خودروهایی که از
لاستیک «میشلن انرژی» استفاده میکنند 2/0 لیتر در هر 100 کیلومتر کاهش
مییابد.
در فاز اول این لاستیکها تنها به صورت استاندارد بر روی
اتومبیلهای پژو 308 مدلهای 90 و 110 HDI قرار میگیرند و پژو تا پایان
فوریه سال جاری تنها استفاده کننده انحصاری از این لاستیکها خواهد بود.
همچنین به دلیل کاهش مصرف سوخت خودرو در اثر استفاده از این لاستیکها،
میزان انتشار گاز دیاکسیدکربن هم به میزان چهار گرم در هر کیلومتر کاهش
مییابد.
به این ترتیب در طول عمر یک خودرو حدود یک تن از میزان تولید
دیاکسید کربن آن کاسته میشود. این رقم برابر میزان دیاکسید کربنی است
که 40 درخت در طول یکسال جذب میکنند.
به نظر میرسد با توجه به
قوانین سختگیرانه اتحادیه اروپا برای کاهش تولید گاز دیاکسید کربن توسط
خودروسازان این قاره، استفاده از لاستیکهای جدید میشلن میتواند بسیار
راهگشا باش یا نه؟
اما میشلن به این دلیل شرکت پژو را برای عرضه
لاستیکهای خود انتخاب نمود که این شرکت سالهاست با همکاری میشلن در ارائه
فناوریهای نوین در صنعت خودرو میپردازد.
با تمام این اوصاف شرکت
لاستیکسازی Continental آلمان معتقد است کاهش اصطکاک چرخشی لاستیکهای
جدید میتواند حادثه آفرین باشد و در ترمزهای سخت مانع از چسبیدن کافی
خودرو بر روی سطح زمین شود.
مدیر اجرایی این شرکت حتی یک مثال آورده و
میگوید: زمانی که در حال رانندگی با سرعت 100 کیلومتر در ساعت هستید
زمانی که پای خود را بر روی ترمز فشرده و متوقف میشوید، برابر زمانی است
که خودروهای مجهز به لاستیکهای جدید تازه به سرعت 35 کیلومتر بر ساعت
رسیدهاند.
بر اساس گفتههای وی، لاستیکی مناسب است که علاوه بر کاهش میزان مصرف سوخت، از خواص چسبندگیاش نیز کاسته نشود.
متخصصان این شرکت لاستیکی ساختهاند که به نوعی ترکیبی از رینگ و تایر است و دیگر خبری از باد و پنچری نیست.
لاستیکی که از انعطافپذیری فوقالعادهای بهره مند است و به شدت بر تواناییهای رانندگی یک خودرو میافزاید.
این
لاستیک برای اولین بار بر روی ویلچرهای مخصوص افراد فلج استفاده شده و
قرار است به زودی بر روی خودروها سوار شده و به طور گسترده وارد بازار شود.
در مرحله بعدی، میشلن که بزرگترین تایرساز دنیاست قصد دارد ایده خود را به خودروهای سنگین و حتی هواپیماها نیز تسری دهد.
علاوه بر زیبایی منحصربهفرد، تایرهای tweel میشلن مزایای دیگری هم نسبت به تایرهای معمولی دارند.
به
گفته میشلن این تایرها 2 تا 3 برابر تایرهای رادیال فعلی عمر میکنند و
زمانی هم که رویه آنها از بین برود میتوان دوباره آنها را جایگزین کرد.
از سوی دیگر استفاده از این تایرها میتواند تا یکدرصد از مصرف سوخت
خودرو نیز بکاهد.این تایرهای جدید مزایای زیادی هم برای سازندگان خودرو
دارند. خوب است بدانید که برای نصب یک لاستیک رادیال معمولی در خودرو 23
قطعه مورد نیاز است که با استفاده از فناوری Tweel این رقم کاهش یافته و از
سوی دیگر با توجه به اجباری شدن نصب سیستمهای گران قیمت کنترل فشار تایر
بر روی خودروها در آمریکا تا آیندهای نزدیک، tweel میتواند هزینههای
خودروسازان را به شدت کاهش دهد.
امروزه لاستیکسازان دنیا تایرهایی با
نام Run Flat ساختهاند که با استفاده از آنها، حتی در صورت پنچرشدن تایر،
اتومبیل میتواند تا حدود 200 کیلومتر را بدون توقف و با سرعت کم بپیماید.
اما این امر میشلن را راضی نمیکرد و همین هم باعث ایجاد ایده اولیه ساخت
تایرهای Tweel شد. این تایرها از چهار بخش تشکیل شدهاند. توپی چرخ،
پرههای ساخته شده از جنس پلییورتان، نوارهای برشی و در نهایت سطح خارجی
لاستیک.
توپی تایر به اکسلها وصل شده و نیروی موتور را به چرخها
انتقال میدهد، پرههای پلییورتان آنقدر انعطافپذیر هستند که شوکهای
سطح جاده را به خود جذب میکنند و نوارهای برشی دور پرهها نیز کار باد را
در لاستیکهای رادیال انجام داده و وزن خودرو را تقسیم میکنند.
یکی
از نکات منفی در تایرهای بادی معمولی آن است که اگر بخواهیم با افزایش فشار
باد بر تواناییهای هندلینگ خودرو بیافزاییم آنگاه است که شوکهای وارده
از سطح جاده با شدت بیشتری درون کابین خودرو احساس میشوند.
این دقیقاً
جایی است که تایرهای Tweel برتری خود را نشان میدهند. مهندسان معتقدند
میتوان تایرهای tweel را طوری طراحی کرد که با حفظ مشخصات سواری و
هندلینگ خودرو، تا 5 برابر سفتی بیشتری داشته باشند. البته تستهای انجام
شده بر روی این تایر توسط خودرو آئودی A4 برخی از مشکلات آنها را نیز
نمایان کرده است.
شاید صدای بلندی که به دلیل ارتعاش پرههای تایر به
وجود میآید فعلاً بزرگترین مشکل باشد و مهندسان میشلن نیز به شدت در حال
تلاش برای برطرف کردن آن هستند. وزن این تایرها نیز نسبت به تایر و
رینگهای فعلی و امروزی کمتر نیست و انعطافپذیری بالای پره، مقداری بر
ضریب اصطکاک آن با زمین افزودهاند.
از سوی دیگر از آنجا که این تایر
هنوز در مرحله تحقیقات قرار دارد، در حین رانندگی زمختی و سنگلاخ بودن مسیر
بیشتر درون کابین حس میشود.
البته این تایر طوری طراحی شده که در
حین دورزدن خودرو آئودی– بدون تغییر در سیستم تعلیق– هیچ مشکلی برای آن پیش
نیامد و حتی راننده احساس بهتری نسبت به تایرهای بادی نیز داشت.
خود
میشلن معتقد است سالها زمان لازم است تا بتوان این فناوری جدید را در
بازار جا انداخت. همانطور که این شرکت در سال 1946 برای اولین بار تایرهای
رادیال را به بازار عرضه کرد اما تا دهه 70 خبری از این تایرها در بازار
آمریکا نبود. به طور کلی میتوان به خصوصیات این تایرهای جدید در زیر
اشاره کرد:
1 - دیگر نیازی به سوپاپ باد در تایر نیست
2 - نیازی به بادکردن نیست
3 - نیازی به تعمیرات ندارد
4 - دیگر پنچر نمیشود