پیشرانهای به حجم 405 سیسی تک سیلندر هوا خنک با یک چرخ طیار 25 سانتیمتری. وزن کل سازه پیشرانه به 13 کیلوگرم میرسید. ظاهر موتور بیش از پیش به دوچرخه شباهت داشت. یک زین فنری ساده در کنار فرمانی خوابیده که فرمی نامتعارف را برای سواری ایجاد میکرد. در قسمت عقب یک کیف چرمی برای قرار دادن متعلقات راننده در نظر گرفته شده بود. ترمزها با کمترین تاثیر ممکن طراحی شده بود. محل قرارگیری پیشرانه نیز به طوری بود که راننده در صورت کوچکترین انحراف با سوختگی ران پا مواجه میشد.
اما این را در نظر داشته باشید که 100 سال پیش این طراحی در نوع خودش یک کانسپت محسوب میشد. هارلیدیویدسون به خوبی میدانست آنچه میسازد بعدها جریانساز میشود. به طوری که پلتفرم شاسی و قوای محرکه آن را در مرکز اختراعات ثبت کرد.