دیسک‌های ترمز خودرویی مانند ویرون باید اصطکاک لازم را داشته باشند
تا بتوانند از پس متوقف کردن این خودرو بر آیند. ساخت دیسک‌هایی با اصطکاک
بالا شاید چندان دشوار نباشد چرا که با ناصاف کردن سطح دیسک می‌توان به
این اصطکاک دست یافت اما اصطکاک عواقب خود را نیز دارد که گرم شدن دیسک یکی
از آن‌ها است. گرم شدن دیسک باعث می‌شود سیستم ترمز کارآیی خود را از دست
بدهد و در شرایط بدتر، سیستم به طور کامل از کار می‌افتد. این اتفاق در یک
خودروی سواری که در مسیر سراشیبی به طور پیوسته از ترمز‌هایش استفاده
می‌کند رخ می‌دهد و به مرور شاهد کاهش توان سیستم ترمز‌ها هستیم. در این
شرایط شاید راننده بتواند با توقف و خنک شدن ترمز‌ها بار دیگر به مسیر
ادامه دهد اما وقتی صحبت از حرکت با سرعت‌های بالای 300 کیلومتر در ساعت
است، کاهش توان ترمز می‌تواند مرز میان مرگ و زندگی راننده باشد.
به
همین دلیل به سیستم ترمزی نیاز است که دیسک‌های آن در اثر حرارت کارآیی خود
را از دست ندهند و بتوانند دماهای بالا را تحمل کنند ضمن آنکه دوامشان هم
بالا باشد و در عین حال به اندازه کافی سبک باشند تا بتوانند نیاز‌های یک
خودروی اسپرت را برآورده کنند.
با در نظر گرفتن مجموع این نیازها،
مهندسین بوگاتی به دیسک‌های ترمز کربن- سرامیک رسیدند که می‌توانست
نیاز‌های آن‌ها را برآورده کند. تولید دیسک‌های ترمز این خودرو نیاز به یک
متخصص دارد و شرکت SGL Carbon، شرکت کوچکی در شهر ویسبادن آلمان این تخصص
را داشت. این شرکت متخصص کار با قطعات فیبر‌کربن است و مدت‌ها است در زمینه
تولید قطعات فیبرکربنی و آلیاژ‌های ویژه فعالیت می‌کند و برای برخی از
بزرگترین خودروسازان جهان و برخی از تیم‌های مسابقه‌ای قطعات فیبرکربنی و
ترمز و کلاچ تولید می‌کند.
مراحل تولید
در گام نخست، ماده اولیه وارد
قالب می‌شود. این ماده اولیه در حقیقت فیبرهای کربن بلند است که پس از برش
به طول‌های کوچک به شکل ماده‌ای شبیه به پودر در‌آمده است. در این مرحله
کارگرها تلاش می‌کنند این مواد به شکل یکنواختی در قالب توزیع شوند هرچند
اختلاف‌های اندک در مراحل بعد از میان می‌رود.
در ادامه قالب به داخل
کوره اولیه می‌رود تا گرم شده و شکل اولیه خود را به دست آورد. در این
مرحله دما به 900 درجه سانتیگراد می‌رسد و در محیط خلاء، فرآیندی موسوم به
کربنیزه شدن روی می‌دهد. در این مرحله دیسک به دست آمده همچنان
ناهمواری‌هایی دارد که در محصول تولیدی نهایی به هیچ عنوان قابل قبول نیست.
هر چند در ادامه پروسه تولید بخش عمده‌ای از این ناهمواری‌های روی دیسک از
میان می‌رود اما پیش از ادامه فرایند، به صورت دستی سطح دیسک پولیش کاری
شده و هموار می‌شود.
در ادامه دیسک بار دیگر در معرض گرما و این بار با
دمای 1700 درجه قرار می‌گیرد. در طی این فرآیند دیسک به مرور گرم شده و سپس
به مرور سرد می‌شود تا هیچ‌گونه تنشی در آن به وجود نیاید ضمن تنش‌های
حرارتی و تنش‌های مکانیکی ناشی از فشار لحظه‌ای ممکن است باعث بروز ترک‌های
بسیار ریزی در لایه‌های کربن دیسک شوند که هر چند به چشم نمی‌آیند اما در
عمل خود را نشان می‌دهند. در فشار ترمز‌های سنگین، این ترک‌ها مانند
ضعیف‌ترین حلقه زنجیر عمل خواهند کرد و حتی ممکن است باعث متلاشی شدن دیسک
شوند. به همین دلیل متخصین این شرکت با سال‌ها تجربه در زمینه تولید
دیسک‌های ترمز فیبرکربنی از زمان و دمای صحیح بهره می‌برند.
دیسک پس از
بازگشت به دمای نرمال، تقریباً شکل نهایی خود را به دست آورده است. در این
مرحله به دلیل کنترل بالایی که بر فرآیند وجود دارد صحت دیسک‌های تولید
شده مورد تایید است هر چند به صورت نمونه از میان دیسک‌ها یکی برای انجام
مراحل آزمون‌های عملی ارسال می‌شود.
دیسک‌های ترمز ویرون از نوع
سوراخ‌دار خنک‌‌شونده هستند و این سوراخ‌ها در ادامه فرآیند و از طریق یک
دریل CNC ایجاد می‌شود. در زمان چرخش دیسک، هوا از طریق این سوراخ‌ها وارد
دیسک شده و از طریق مجاری ویژه‌ای که در داخل دیسک طراحی شده‌اند خارج
می‌شود و به این ترتیب بخشی از دمای ایحاد شده در اثر اصطکاک را از دیسک
دور می‌کنند. در ادامه بخش‌های متصل به دیسک مونتاژ می‌شوند و دیسک نهایی
آماده ارسال به کارخانه بوگاتی است.
دیسک‌های ترمز بوگاتی ویرون
می‌توانند تا دمای 1100 درجه سانتیگراد را تحمل کنند در حالی که دیسک‌های
ترمز خودرو‌های اسپرت خیابانی در دمای حدود 700 درجه سانتیگراد از کار
می‌افتند و این عدد در خودرو‌های سواری معمولی بسیار پایین‌تر است.
دیسک‌های ویرون در طی فرآیند کاری خود حتی ممکن است به مرحله گداختگی برسند
اما همچنان می‌توان روی توان ترمزگیری آن‌ها حساب کرد.
